Η διάγνωση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας δεν επηρεάζει μόνο το άτομο που φέρει τη νόσο αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όπως τον/την σύντροφο του, ο οποίος θα χρειαστεί κάποια στιγμή να παίξει το ρόλο του φροντιστή.

Γι’ αυτό θα μας  απασχολήσουν οι συντροφικές σχέσεις στο παρόν άρθρο και όχι άλλου είδους σχέσεις. Γιατί οι σύζυγοι φαίνεται να είναι αυτοί στους οποίους είναι πιο πιθανό να στραφούμε σε μια ώρα ανάγκης για συναισθηματική στήριξη και για πρακτική βοήθεια. Το πώς οι σύντροφοι συνεργάζονται και στηρίζουν ο ένας τον άλλο σε δύσκολες στιγμές φαίνεται να επηρεάζει την ικανοποίηση που παίρνουν από την σχέση τους. Η παρουσία της ΣΚΠ ανάμεσα στο ζευγάρι είναι μια πρόκληση για την σχέση τους που καλούνται να διαχειριστούν, πέρα από τα ίδια τα συμπτώματα της νόσου καθαυτά.

Δεν μας κάνει εντύπωση ότι τα ζευγάρια που έχουν μια ‘ταραγμένη’ ή ‘προβληματική’ σχέση προ διάγνωσης είναι αυτά που θα δυσκολευτούν να εντάξουν την ΣΚΠ στη ζωή τους, να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, και θα δυσκολευτούν περισσότερο στο να παρέχουν την στήριξη, συναισθηματική και πρακτική που χρειάζεται. Τα ζευγάρια όπου το επίπεδο της οικειότητας και της μεταξύ τους ικανοποίησης είναι υψηλό δεν φτάνουν συνήθως μετά από μια τέτοια διάγνωση σε απομάκρυνση ή χωρισμό, αλλά ίσως πλησιάζουν ακόμα περισσότερο ο ένας τον άλλο.

Έχει παρατηρηθεί ότι 30% των ατόμων με ΣΚΠ χρειάζονται βοήθεια στο σπίτι, η οποία τις περισσότερες φορές προέρχεται από τον σύντροφο. Επίσης, έχει καταγραφεί μείωση στην ικανοποίηση που παίρνουν και οι δύο από το γάμο τους σε περίπτωση όπου υπάρχει μια τέτοια διάγνωση. Υπάρχει κάποιες φορές μειωμένη ικανοποίηση από την σεξουαλική επαφή και χαμηλά επίπεδα επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι. Τέλος, είναι αξιοπρόσεκτο ότι οι γυναίκες με ΣΚΠ έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες  να πάρουν διαζύγιο.

Την συντροφική σχέση μπορούν να επηρεάσουν η θλίψη ή ο φόβος είτε του φέροντα τη νόσο είτε του συντρόφου σχετικά με την ασθένεια. Τα ίδια τα σωματικά συμπτώματα, η μείωση στη σεξουαλική λειτουργία, οι περισσότερες ευθύνες που μπορεί να αναλάβει ο ένας από τους δύο, η αλλαγή της ρουτίνας του ζευγαριού, τα οικονομικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. Επίσης, η εμφάνιση ενός τρίτου προσώπου, αυτού του ειδικού, που μπορεί να φτάσει σε σημείο εξάρτησης από το ζευγάρι αναζητώντας την καλύτερη. Τέλος, επιζήμια για τη σχέση μπορεί να είναι η μειωμένη επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, αφού μπορεί να αποφεύγουν να συζητούν γι’ αυτά που τους απασχολούν αλλά και σιγά σιγά να αποφεύγουν να επικοινωνούν και για τα πιο καθημερινά θέματα.

Ο σύντροφος του πάσχοντα ειδικότερα μπορεί να βιώνει έντονα άγχος λόγω  οικονομικών προβλημάτων που μπορεί να ανακύψουν αλλά και την καθημερινή ανάγκη για φροντίδα του συντρόφου του, ή ακόμα το φόβο μήπως δεν καταφέρει να σταθεί αντάξιος στο ύψος των περιστάσεων. Ίσως να περάσει από μια διαδικασία πένθους για την απώλεια της υγείας του συντρόφου του, την ματαίωση των ονείρων και των προσδοκιών. Να νιώσει φόβο για το άγνωστο. Γι’ αυτό η καλύτερη απάντηση σε αυτόν τον φόβο είναι η γνώση. Μάθε για την νόσο, για την εξέλιξή της, για τα δικαιώματα και των δύο, για τον χειρισμό διάφορων καταστάσεων που μπορεί να αντιμετωπίσετε. Η γνώση είναι δύναμη. Όταν προχωρήσουμε προς την αποδοχή της κατάστασης τότε μπορούμε να βρούμε και τις ισορροπίες στη συντροφική και οικογενειακή ζωή. Για να γίνει αυτό πρέπει να δείξουμε τον πόνο μας, την στεναχώρια, τον φόβο, την απογοήτευση, τον θυμό που μπορεί να νιώθουμε και να κλάψουμε μαζί με τον σύντροφο με την ΣΚΠ. Αυτό θα μας φέρει πιο κοντά και είναι βασικός τρόπος για να φτάσουμε πιο κοντά στην αποδοχή.

 Συνεχίζεται….