Οι μονογονεϊκές οικογένειες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας φθάνουν το 21,9% του συνολικού αριθμού των οικογενειών με παιδιά, δηλαδή μία στις πέντε οικογένειες είναι μονογονεϊκή.

Διάφοροι λόγοι συντείνουν στο να έχει η οικογένεια μόνο τον ένα από τους δύο γονείς, όπως: το διαζύγιο, η απώλεια του ενός γονιού ή η μακροχρόνια ασθένειά του με απομάκρυνση του πάσχοντος για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός της κατοικίας. Λόγοι που σίγουρα πληγώνουν συναισθηματικά τα παιδιά αφού βιώνουν θλιβερές και βίαιες πολλές φορές καταστάσεις.

Ο γονιός που βρίσκεται δίπλα στο παιδί αναλαμβάνει ένα πλήθος υποχρεώσεων σε όλους τους τομείς εξέλιξης της οικογένειας όπως είναι τα οικονομικά, τα κοινωνικά, τα νομικά και συναισθηματικά ζητήματα. Πρέπει να παρασταθεί στο διάβασμα του παιδιού, στη φροντίδα του σπιτιού, στην οικονομική σταθερότητα και αυτοτέλεια της οικογένειας, στη συναισθηματική αποφόρτιση ή ενθάρρυνση του ή των παιδιών κ.ά.

Πολλές φορές ο γονιός που μένει μόνος, εξ αιτίας της αλλαγής του τρόπου ζωής του, κυριαρχείται από έντονα συναισθήματα, ο έλεγχος των οποίων είναι καθοριστικός για μια υγιή οικογενειακή ζωή. Μερικές από τις πιο συχνές αιτίες απογοήτευσης των μόνων γονέων είναι οι εξής: Ο φόβος ότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Η απώλεια ελέγχου των αλλαγών, ειδικά κατά τα πρώτα στάδια των εξελίξεων. Το άγχος που εδράζεται από τα δυσεπίλυτα προβλήματα. Η αίσθηση της απώλειας του αγαπημένου προσώπου που συνοδεύεται από συναισθηματικές μεταπτώσεις. Η εμφάνιση της μοναξιάς και η έλλειψη βοήθειας από φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα. Το σκληρό εργασιακό περιβάλλον. Αιτίες που αναμφίβολα μπορούν να οδηγήσουν σε καταθλιπτικές συμπεριφορές. Η απάντηση είναι πως απέναντι σε τόσο δύσκολα υπαρξιακά ζητήματα ο γονιός πρέπει να πολλαπλασιάσει την ενεργητικότητά του αλλά και την επινοητικότητά του ως αντιστάθμισμα των εμφανιζόμενων προβλημάτων. Η ζωή των γονιών εκείνων που μεγαλώνουν μόνοι τους το παιδί ή τα παιδιά τους είναι πολύ πιο δύσκολη από εκείνη των οικογενειών που διατηρούν και τα δύο γονεϊκά πρόσωπα. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως μπορεί να είναι εξίσου καλή και η συμβίωση των μελών να είναι αρμονικότατη. Κάποιες συμβουλές προς τους γονείς που δρουν ισορροπητικά μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι:

• Μην λησμονείτε ότι είστε το σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή του παιδιού σας. Φανερώνετε συχνά την αγάπη σας προς το πρόσωπό του, μιλήστε του σε ήρεμο τόνο και γλυκό τρόπο, αποφύγετε τις εξάρσεις και τις σκληρές εκφράσεις και το υβρεολόγιο, καλλιεργείστε με τη στάση σας το στοιχείο της αυτοεκτίμησης που πρέπει να διέπει το παιδί.

• Οργανώστε τις δουλειές σας όσο το δυνατόν καλύτερα κι αν δείτε ότι δεν τα προλαβαίνετε όλα, μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από ένα στενό φίλο, ένα συγγενικό πρόσωπο ή έναν καλό γείτονα.

• Μην αδιαφορείτε για τον εαυτό σας, έχετε κι εσείς ανάγκες, να θυμάστε πως εάν αισθάνεστε εσείς καλά τότε αυτό μεταδίδεται και στο παιδί σας. Όταν αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορείτε να ανταπεξέλθετε, προσπαθήστε να χαλαρώσετε κάνοντας για παράδειγμα ένα ζεστό μπάνιο.

• Αφιερώστε χρόνο στο παιδί σας και ενθαρρύνετέ το να μοιράζεται μαζί σας τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

• Αντιμετωπίστε τα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας με χιούμορ.

• Μην ξεχνάτε ότι πάντοτε δίνεται το καλό ή κακό παράδειγμα στο παιδί σας για το πώς να συμπεριφέρεται.

• Μοιραστείτε με κάποιο οικείο πρόσωπο τα προβλήματά σας, μην τα κρατάτε όλα μέσα σας. Μια δεύτερη γνώμη μπορεί να ανοίξει ένα καινούργιο δρόμο στη ζωή σας.

• Σε περίπτωση διαζυγίου, διαβεβαιώστε το παιδί ότι δεν φταίει αυτό και ότι και οι δύο εν διαστάσει γονείς το αγαπάτε όπως πριν. Μην το εμπλέκετε σε ενδεχόμενες διενέξεις.

• Σε περίπτωση θανάτου, αφήστε το παιδί να μιλήσει και να εκφράσει τη λύπη του. Το κλάμα πάντοτε λειτουργεί θεραπευτικά. Μην φυλακίζετε τα αισθήματά του.

• Το παιχνίδι, η καλή παρέα, το ταξιδάκι, ο περίπατος, ο αθλητισμός, και πάνω απ' όλα το αληθινό σας ενδιαφέρον, χωρίς το στοιχείο της υπερβολής, δημιουργούν ένα προστατευτικό δίχτυ ασφάλειας και μελλοντικής σταθερότητας.